Thailand Together

Zondagmorgen schreef ik mijn laatste reisverslag vanuit Bangkok… Net aangekomen in Thailand en op het punt om Nathan van het vliegveld te halen. Met een lichte kriebel in mijn buik vertrok ik vanuit mijn hostel richting het station, om met de trein richting vliegveld te gaan. Nathan z’n vlucht bleek iets vertraging te hebben, dus ik settle me ergens in de aankomsthal en dan begint het wachten. Ik word bijna nerveus als ik zie dat de vlucht van Eva Air vanuit Amsterdam is geland… Nog heel even, dan staan we hier samen! Hoe vreemd is dat, na al die weken..! Ik wacht nog een poosje en krijg dan een berichtje dat hij al bij de Meeting Point staat te wachten… Ik loop die kant op en daar staat ‘ie dan: mijn lief, helemaal uit Nederland, met een grote backpack op z’n rug. We vliegen elkaar in de armen, wat is het fijn om elkaar weer te zien!!
We pakken Nathan z’n spullen en vertrekken weer richting station. Omdat dit Nathan z’n eerste bezoek aan Azië is kijkt hij zijn ogen uit. Ook voor mij is dat erg leuk om te zien! We pakken de trein en vervolgens de taxi richting hostel. Dat klinkt heel eenvoudig, maar ook simpele dingen als een trein of taxi pakken verloopt hier totaal anders dan in Nederland. De eerste taxichauffeur weigert de meter aan te zetten, tassen er weer uit en een volgende proberen. Die taxi heeft het niet in z’n hoofd om onze kant op te gaan en rijdt door. De volgende vraagt de hoofdprijs en wil niet onderhandelen. Dus pakken wij pas de vierde of vijfde taxi die we aan houden richting ons hostel. Alles kost wat moeite hier, maar dat hoort bij de hele ervaring. We zijn hier gewoon in een heel andere wereld!

Na ons even te hebben opgefrist is het al bijna tijd om wat te eten. We slenteren richting Kao San Road, kletsen honderd uit, lopen over een marktje en verwonderen ons (weer) over al het eten dat ze hier op straat verkopen. Op Kao San kijken we eerst nog wat rond. Al kom je hier voor de honderdste keer, je blijft je ogen uit kijken van al die mensen, eetstalletjes, marktkraampjes, etc. We zoeken een leuk eettentje uit en smullen van een heerlijke Thaise maaltijd, terwijl alle verhalen over de laatste weken de revue passeren. Het alleen reizen was heerlijk en absoluut voor herhaling vatbaar, maar dit samen zijn is toch ook weer heerlijk! We drinken nog wat cocktails en besluiten dan terug te lopen naar het hostel. Op een groot plein dichtbij het hostel is een groot ‘licht-festival’, waar we nog een kijkje willen nemen. Het lichtfestival blijkt ook weer typisch Aziatisch: een zee van lampjes, kleuren, licht… Zwaar over the top! Met op de achtergrond Thaise muziek en Thaise mensen die overal foto’s van maken. We keren terug naar ons hostel en vallen na nog wat laatste verhalen samen in slaap….

De volgende ochtend staan we vroeg op. Voordat we naar het zuiden van Thailand vliegen willen we nog de grote tempel gaan bezoeken. Ook voor Nathan mag dat niet aan zijn bezoek aan Thailand ontbreken! En dus struin ik weer tussen de prachtige tempelcomplexen van Wat Prea Keaw door… Kijkend naar al het goud, de boeddha’s, het wierook… Het is er prachtig!
Tegen de middag pakken we de taxi richting de luchthaven om door te vliegen naar Krabi, een kustgebied tegen de grens van Maleisië. Door een busje worden we bij ons hotel in Ao Nang gebracht… Een gloednieuw hotel, waar we vanuit ons kamer zo het zwembad in kunnen stappen. Wat een luxe na al die weken in slaapzalen, buiten slapen en badkamers delen! Ik moet er bijna aan wennen  Gelukkig went zoiets snel en ’s avonds stappen we nieuwsgierig in het shuttlebusje van ons hotel om ons naar het strand te brengen. We komen aan in een levendig, gezellig dorpje met talloze restaurantjes, leuke cafeetjes, reisbureautjes en winkeltjes. We bestellen ergens wat Thais eten, wat hier zo waanzinnig lekker is dat je er geen genoeg van krijgt. Daarnaast regelen we een scooter voor de volgende dag, want we willen wat meer van Krabi gaan zien!
De volgende dag na het ontbijt pikken we onze scooter op en gaan we, met plattegrond, camera en water op pad. Het is warm en met de zon hoog aan de lucht scooteren we riching Krabi Town. We willen een bezoek gaan brengen aan de Tiger Cave Tempel, een tempel hoog op een berg waar het uitzicht fantastisch schijnt te zijn. Met een beetje moeite vinden we de plek waar we moeten zijn, bewegwijzering in het Engels is hier niet optimaal. Als we aankomen zien we meteen al allemaal aapjes rond rennen, leuk!! We maken wat foto’s, lopen wat rond op het terrein en besluiten dan aan de klim naar de tempel te beginnen. 1237 treden naar boven klinkt pittig, maar het moet toch te doen zijn… Pffff, dat viel ff tegen! De trap loopt flink stijl naar boven, de zon schijnt fel en met treden van soms wel 45 cm loopt het zweet binnen no-time met straaltjes naar beneden. We dachten beide toch in een redelijk goede conditie te zijn, maar ook wij moeten regelmatig een pauze inlassen om op adem te komen. Goede work-out dit..! :) We zetten door en uiteindelijk bereiken we de top van de berg en inderdaad.. het uitzicht is adembenemend! Groene heuvels zo ver je kunt kijken en in de verte zie je prachtige kalksteenbergen. We lopen rond, genieten, maken foto’s, bezoeken de tempel. Het kostte wat moeite om hier te komen, maar het was de klim absoluut waard! Gelukkig gaat de tocht naar beneden een stuk makkelijker en na een ijsje stappen we weer op de scooter. Op naar de volgende bestemming: Huay Toh Waterfall en Panom Benja National Park. Het lijkt maar een klein stukje rijden, maar dan.. BAM! Een gat in de weg waar onze achterband niet tegen bestand blijkt. We stappen snel af en concluderen een lekke band… Voordat we überhaupt kunnen bedenken hoe nu verder stopt er een pick-up truck naast op. Een drietal Thaise mannetjes pakken zonder nadenken onze scooter op en slingeren hem in de laadbak. Wij bedenken ons niet en springen er snel achter aan. Stom toevallig blijkt er nog geen anderhalve kilometer verder op een scootergarage te zitten… Wie bedenkt zoiets, hier in de middle of nowhere!! In nog geen 15 minuten wordt onze band vervangen, we rekenen 5 euro af en kunnen weer verder! Een paar kilometer verderop arriveren we bij het National Park. Een van de parkmannetjes geeft aan dat het park over anderhalf uur gaat sluiten, maar we kunnen nog naar binnen en een korte hike maken. Als we een paar minuten later terug komen om nog wat te vragen, is hij vertrokken. Nah, dan gaan we maar gewoon lopen. We volgen het kleine plattegrondje dat we hebben en lopen al snel de jungle in. We komen aan bij de eerste grote waterval: Huay Toh. Mooooi! De waterval is erg hoog en komt in verschillende etappes naar beneden. Langs een pad klauteren we helemaal omhoog tot we – wederom helemaal bezweet- boven op de waterval staan. Wat een uitzicht weer!! Op het plattegrondje lijken we nu halverwege de hike te zijn, dus we besluiten verder te lopen. Het pad is niet echt meer een pad te noemen, dus we klimmen over stenen, rotsen, trekken ons aan touwen omhoog, lopen verder… Het klimmen gaat maar door tot we uiteindelijk vast stellen dat we nog steeds niet aan de terugreis bezig zijn en het park over een klein half uur gaat sluiten. We nemen het (wijze!) besluit terug te lopen en de hike niet af te maken. We willen niet het risico lopen nog in de jungle te zijn als het straks donker wordt..! Dus.. volgen we het hele pad terug… Na een behoorlijke hike komen we vies, bezweet en plakkerig weer bij de entree aan. Iedereen is weg, maar ons brommertje staat er nog. We rijden het park uit en geven flink gas. In het donker komen we ‘thuis’ in ons hotel. Er staat maar weinig op ons wensenlijstje nu: douchen en eten! We frissen ons snel op en scheuren naar Ao Nang Beach, waar we een flink bord nacho’s, burrito’s en quesadilla’s bestellen. Ons bordjes zijn in no-time leeg. Met onze buikjes vol rijden we naar ons hotel en vallen in slaap. We zijn kapot, maar wat was het een gave dag!!

De volgende dag starten we rustig op. Aan het einde van de ochtend gaan we richting strand, waar we al allemaal longtailbootjes hebben zien liggen. Deze longtailbootjes zijn typisch voor deze streek: lange, smalle houten bootjes met een klein dakje, vaak versiert met schilderwerk, stoffen en linten. Ze zien er prachtig uit! We kopen twee kaartjes en stappen in een van de bootjes: we gaan naar Railey Beach! Railey Beach schijnt een van de mooiste stranden in dit deel van Thailand te zijn en dat willen wij natuurlijk met eigen ogen zien. Het is maar een kwartiertje varen als we van achter een rotsblok een prachtig wit strand zien verschijnen… Het strand is omringd door rotsblokken en jungle, waardoor je er alleen met een bootje kunt komen. Geen verkeer, grote hotels of andere drukte hier! We stappen uit het bootje en lopen rond: we zijn weer op een prachtige plek beland! Op het strand zoeken we een plekje in de schaduw en de rest van de dag luieren we op het strand. We halen pannenkoekjes, lekkere shakes en andere drankjes. Heerlijk om ook een dagje even niets te doen!

De volgende dag is het alweer tijd om Krabi te verlaten, maar niet voordat we nog een massage hebben mee gepakt. Net als in Bangkok vind je hier overal kleine massagesalons die je voor een paar euro een uur onder handen nemen. We kiezen beide een ‘coconut oil massage’ en laten ons een uur lang in de watten leggen. Heerlijk, want we hebben beide toch wel wat spierpijn na die tocht van gister! Rond de middag worden we opgehaald door een busje die ons in een paar uurtjes naar de ferry naar Koh Lanta brengt. Koh Lanta is een klein eiland iets ten zuiden van Krabi. Omdat we het leuk vinden wat verschillende plekken te zien, hebben we ervoor gekozen ons weekje in het zuiden op twee plekken door te brengen. Koh Lanta wordt dus onze tweede spot! Bij aankomst zien we meteen al dat de sfeer heel anders is dan op Krabi. Geen hoge bergen hier, maar een plat, groen en stoffig eiland. We zien geen hoogbouw en geen dikke hotels, alleen maar hutjes, brommers en strand. We hebben een hutje geboekt in de tuin van een klein resort. Het is er simpel, maar fijn! In het parkje voelt het wat hippie-achtig aan: veel groen, mensen op blote voetjes, een yoga-ruimte aan het strand, houtje-touwtje decoraties, heel tof! ’s Avonds maken we meteen plannen voor de komende dagen en boeken we onze tours…

De eerste tour begint de volgende ochtend als we om 8.30 door een busje worden opgehaald. We worden naar de haven gebracht voor.. een boottocht naar 5 tropische eilandjes! We stappen in een grote longtailboot en varen de haven uit. Al vrij snel stuitert de boot op en neer, worden de golven hoger en spat het water in de boot. Hmm, dat vind Ann niet zo leuk! Ik neem snel een tabletje tegen reisziekte en hoop de rest van de overtocht dat mijn maag zich rustig houdt. Als we zo’n anderhalf uur later op onze eerste snorkelspot arriveren, ben ik blij dat ik de boot af mag. We duiken snel het water in steken onze koppies onder water: jee, tropische visjes!! Leuk om opnieuw de onderwaterwereld te zien! Na een half uurtje stappen we weer op de boot en klotsen we naar de volgende stop: een prachtig wit strand waar we gaan lunchen. Ook na de lunch hebben ze nog wat stops voor ons in petto: een onderwatergrot waar we doorheen zwemmen en op een strandje uit komen en een snorkelplek. Het was gaaf vandaag wat meer van deze omgeving te zien, maar na wederom een barre terugreis ben ik vooral heel blij als ik aan wal ben. Voorlopig ff geen boten meer voor mij! ’s Avonds eten we weer in een leuk restaurantje en gaan we sterren kijken op het strand. We zien wensballonnen op gaan en kletsen tot we écht moeten gaan slapen. Gelukkig kunnen we de volgende ochtend uitslapen. Na het ontbijt pakken we onze spullen, want de laatste nacht hier op Koh Lanta hebben we een ander, veel luxere hut geboekt. We lopen een klein stukje over het strand en komen dan bij onze volgende stek terecht: Long Beach Chalet. Prachtige houten bungalows op palen, een mooi zwembad (waar bijna niemand is) en een grote tropische tuin… Hier worden we blij van! We relaxen de rest van de ochtend rondom onze mooie hut tot we in de loop van de middag worden opgehaald voor onze volgende ‘tour’: we gaan een workshop Thais koken doen!! Dat enorm lekkere eten hier willen wij thuis zelf ook wel kunnen maken! Dus.. op naar ‘Time for Lime’ cooking school! Wat een gave plek! In een groot houten gebouw aan het strand bevindt zich een enorme keuken, goed voor zo’n 20 enthousiaste amateurkoks! We worden verwelkomt met een cocktail en gaan dan snel de schoolbanken in. In een uurtje tijd worden we door een grappige, fanatieke Thaise kok bij gepraat over alle ins en outs over de Thaise keuken. Zoet, Zuur, Zout, Spicy. Verschillende groenten, kruiden en smaakmakers. Alle passeert de revue en alles mag worden geproefd. We maken alvast een klein voorafje wat ze ‘Thailand in one Bite’ noemen: een blaadje met daarin wat zoete, zure, pittige en zoute ingrediënten. Je maakt er een pakketje van en het stopt het vervolgens in één keer in je mond. Een explosie van smaak is het gevolg. YUM!!!
Daarna is het echt tijd om aan de slag te gaan. We krijgen allemaal een aantal recepten uitgereikt en beginnen met het maken van de Rode Curry. Er wordt gehakt, ge’killed’ (het pletten van je ingrediënt door met een platte ‘bijl’ er keihard op te slaan, terwijl je schreeuwt: ‘KILL IT!!’), geroerd… Daarna is het tijd voor de spring rolls: wederom rollen, snijden en hakken we erop los en zowaar: geslaagde loempia’s zijn het gevolg! We maken nog wat ‘Fried Vegetables’ en gaan dan aan tafel. Ieder eet z’n eigen gerechtje en verbaast zich over wat hij/zij heeft gemaakt. Het is allemaal vreselijk lekker!! Ook de tweede gang (rode curry) is ontzettend lekker. Voldaan en met een hoofd boordevol goede tips gaan we terug. De recepten krijgen we mee naar huis, dus terug in Nederland nemen we ons voor daar snel eens mee aan de slag te gaan!

En dan.. zit ook ons verblijf op Koh Lanta er alweer op! Op zondag reizen we met ferry, bus en vliegtuig terug naar Bangkok. ’s Avonds gaan we shoppen op Kao San Road en eten we overheerlijke Pad Thai en Mango Sticky Rice. We zijn net zo’n beetje klaar met onze inkopen als we een sms krijgen van Manon & Mark: zij zijn onderweg naar Kao San Road! En zowaar, als we ons laatste aankopen staan af te rekenen worden we op onze schouder getikt: Mark!! Wat leuk om elkaar, na zoveel weken weer te zien en vooral om elkaar híer te zien!! Overmorgen zullen Mark en Nathan beide terug vliegen naar Nederland en reist Manon met mij verder richting Laos. Deze avond kletsen we volop bij over alles wat we in de afgelopen weken hebben beleefd (en dat is nogal wat!) We bestellen biertjes, Blue Hawai’s, Caipirina’s en Pina Colada’s… En het is een gezellige avond! 

Maandag is de enige dag dat we met z’n vieren hier in Bangkok zullen zijn en we besluiten met z’n allen op pad te gaan naar Ayutthaya. Ayutthaya was vroeger de hoofdstad van Thailand, maar bestaat nu vooral uit een enorm aantal prachtige oude tempels en ruïnes. We pakken voor 50 cent p.p. (!) de trein en reizen in ruim anderhalf uur naar de oude stad. We hebben gehoord dat het leuk is om hier fietsen te huren, dus bij het eerste verhuurbedrijfje stappen we op de fiets. Het is prachtig weer en al kletsend en lachend fietsen we naar de eerste tempel. We hadden allemaal niet echt een verwachting van hoe het er hier uit zou zien, maar de ruïnes zijn ver boven verwachting! Prachtige oude gebouwen en Boeddha’s die nog in vrij goede staat verkeren, omringd door veel bomen en water. We fietsen van de ene tempel naar de andere, halen pannenkoekjes, eten ijsjes en genieten volop. We slingeren door de straatjes van de stad, zien vele tuktuks, olifanten en eetstalletjes. Wat een waanzinnig mooie dag!! Aan het einde van de dag treinen we terug naar Bangkok, waar Mark & Manon de tuktuk pakken terug naar het hostel. Nathan en ik besluiten terug te lopen. Het is morgen Chinees Nieuwjaar en dat wordt hier in Bangkok groots gevierd. Van het station terug naar het hostel loop je midden door de Chinese wijk van Bangkok en het wordt een prachtige wandeling terug. We bezoeken een prachtig verlichtte tempel waar duiven vliegen, mensen slingers maken van biljetten, duizenden kaarsen branden. De straten zijn prachtig verlicht met rode vlaggen en lampionnetjes en overal geurt het van de honderden eetstalletjes. Door de straten hoor je gedrum en mannen dansen met Chinese Draken. We aanschouwen alles, verwonderen ons en genieten volop. Het was wederom een superdag..!

Maar dan.. is het dinsdagochtend. Als ik op sta is het ’t eerste wat ik denk: vandaag gaat Nathan terug naar huis… De afgelopen 9 dagen hebben we een prachtig stuk van Thailand gezien, veel beleefd en lol gemaakt en genoten van het feit dat we weer even bij elkaar waren. Vandaag komt daar een einde aan. Nathan vliegt terug naar Amsterdam en ik reis, samen met Manon, verder. Als de taxi richting luchthaven voor komt rijden ben ik even helemaal niet blij… Pas over ruim 7 weken zullen we elkaar weer zien, op Schiphol… Het kost me even moeite om aan dat idee te wennen, maar gelukkig gaat het in de loop van de dag weer beter. Samen met Manon tref ik voorbereidingen voor het vervolg van onze reis: een nieuw land en nieuwe avonturen staan ons te wachten. Waar we naartoe reizen en wat we daar mee maken lezen jullie een volgende keer!

Veel liefs, Ann