Home is where my heart is...

Dinsdag 29 maart

Als ik dit schrijf zit ik in mijn hotelkamer in Hua Hin. Het is mijn laatste avond in Thailand. Morgenavond ga ik, na 4 maanden te hebben rond gezworven in Australië en Zuidoost Azië, terug naar huis. Het is een mooi moment om terug te kijken naar wat ik allemaal heb beleefd en waar ik allemaal ben geweest... Het is moeilijk voor te stellen dat al die herinneringen, prachtige plekken en mooie ontmoetingen in slechts vier maanden hebben plaats gevonden! Toch was het half december dat ik vertrok. Aan mijn tijd in Australië heb ik niets anders dan goede herinneringen. Al was het alleen reizen aan het begin best spannend, in heb er tot in mijn tenen van genoten! Ik heb over mezelf geleerd, ben wijzer en trotser geworden, ik heb onwijs mooie plekken gezien en zoveel mooie momenten beleefd! Juist door het alleen reizen heb ik alles heel intens beleefd, ik kan het iedereen aanraden! Daarna vertrok ik naar Azië… Net zo bijzonder, maar op een heel andere manier. Reizen met Nathan, Manon en Merel. Samen de zo andere cultuur ontdekken, het gezellig hebben, mooie gesprekken voeren. En ook hier zagen we de mooiste tempels, bergen en stranden… Als ik mijn foto’s terug kijk voel ik me zo’n enorme mazzelaar dat ik dit heb mogen mee maken! En toen kwam nog mijn afsluiter bij WFFT: ik wilde niet alleen een toffe reis maken voor mezelf, maar ook iets doen voor een ander. Daar kreeg ik bij het Elephant & Wildlife Center ruimschoots de gelegenheid voor. Al was het soms zwaar, smerig en pittig, ook hier heb ik enorm genoten en geleerd. Een heel mooie afsluiter van een fantastische reis!

Maar nu.. ruim 15 weken na mijn vertrek, zit het erop. Morgen reis ik aan het einde van de dag terug naar Bangkok om ’s nachts, via Cairo, terug te vliegen naar Nederland. Het voelt nu nog erg onwerkelijk dat ik over twee dagen weer op Nederlandse bodem zal staan. Nu ik alles heb gezien wat ik hier wilde zien, alles van mijn lijstje heb afgevinkt en er geen plannen en toffe bestemmingen meer in het vooruitzicht liggen, moet ik zeggen dat ik er ook naar uit kijk om weer naar huis te gaan. Naar mijn thuis te gaan. Ik heb zin om mijn lieve familie weer te omhelzen, Nathan in z’n ogen te kijken en - rode wijntjes drinkend- bij te kletsen met mijn vriendinnen. Ik heb zin om de mooie Nederlandse lente mee te maken, om te rommelen in mijn eigen huisje en mijn katjes om me heen te hebben. En.. ik verheug me op mijn havermout ontbijtje, speltbrood met komijnekaas en zelf gerechtjes in elkaar flansen. De komende tijd ff geen rijst en ei meer voor mij! :D Al reizend en genietend van al het moois dat er op onze wereld is, besef ik me ook: er is geen plek als thuis.. Ik hoop in de toekomst nog vele mooie reizen te kunnen maken en prachtige plekken te kunnen bezoeken, maar uiteindelijk ligt mijn echte geluk thuis. Bij de mensen (en beestjes) die ik lief heb en waar ik me thuis voel. Het is mooi om me dat heel sterk te realiseren en me een geluksvogel te voelen vanwege het leven dat ik heb.

Via deze weg wil ik iedereen die – op welke manier dan ook – heeft bij gedragen aan mijn reis, daar oprecht voor bedanken. Mijn vriendinnen die voor mij zo’n verrassend afscheid in petto hadden… De lieve en belangstellende berichtjes die ik hier ontving, de mooie reacties op mijn reisverslagen en Facebook berichten. Mijn werkgever, die me de gelegenheid gaf 4 maanden met verlof te gaan. Gerbrich, die 4 maanden lang op mijn huis en katjes heeft gepast. De bijzondere, gezellige, aardige mensen die ik tijdens mijn reis heb ontmoet. Heit & Mem, voor hun onvoorwaardelijke medeleven <3 En natuurlijk Nathan, Manon en Merel, die mij – zo ver weg van huis – helemaal zijn komen opzoeken! Zonder jullie was mijn reis niet hetzelfde geweest!

Aanstaande vrijdag hoop ik – als ik weer thuis ben – dit verslag te kunnen afmaken en plaatsen. Hopelijk kan ik jullie dan laten weten dat ik weer veilig thuis ben… Eerst nog een heel lange reis terug naar huis te gaan..!


Vrijdag 1 april

Jaa, ik ben terug!!! Na een reis van meer dan 30 uur ben ik gistermiddag aangekomen op Schiphol. Bijna nerveus en popelend om iedereen weer te zien begaf ik mij naar de aankomsthal waar Heit, Mem, Roan en Nathan al stonden te wachten. Wat heerlijk om elkaar weer te zien, te spreken en vast te houden! We drinken – al kletsend – een kop koffie en vertrekken richting Friesland. Als we rond 19 uur bij mijn ouders aankomen staat de rest al te wachten: Sjoukje, Martijn, Thirza, Alma en Jesper! We gaan met z’n allen rond de tafel zitten en meteen voelt het vertrouwd. Alsof ik niet net 4 maanden weg ben geweest… Ook het eerste nachtje ‘thuis’ slapen is heerlijk! Wat klinken de vogeltjes ‘s ochtends mooi en wat is de lucht heerlijk en fris. Gek dat zulke ‘normale’ dingen nu opeens bijzonder lijken! Ik hoop de komende tijd veel mooie herinneringen vast te houden en nog volop te kunnen na genieten van alle belevenissen. Toch zullen werk en andere verplichtingen hun tijd opeisen. Het ‘normale’ leven gaat weer beginnen en dat is goed. Voor mij is er één ding toch blijvend anders: ik heb een droom minder en ben een fantastische ervaring rijker!

Liefs, Ann